dag 24 Weldon, Lake Isabella
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos & Liesbeth
09 Februari 2006 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Zonovergoten, af en toe een verkoelend windje, 22 C
De natuur weet hier werkelijk niet van ophouden: nog maar net na ons vertrek, we zitten dan nog in Death Valley, gaven de bergen weer een show weg waar de honden geen brood van lusten. De mooiste kleurschakeringen, afgewisseld spitse toppen en spiegelgladde vlaktes en vandaag als toetje: besneeuwde bergtoppen. Dit is een heel vreemde ervaring als je bedenkt dat het hier in de schaduw zo'n 22 C is en dan “vlak bij” die witte toppen!
We reden langzaam door en stopten af en toe om haastige voorbijgangers voor te laten. Als er niemand achter je zit is het ook makkelijk stoppen om even een kiekje te nemen. Na zo'n 1,5 uur waren we Death Valley uit en kwam er even een einde aan rijden door de bergen.
Ten westen van Death Valley, waar wij de Valley verlaten hebben ligt een gebergte van noord naar zuid. Wij hebben de weg genomen langs deze bergen in zuidelijke richting op weg naar onze volgende bestemming: Weldon, vlakbij Isabella Lake CA. Gedurende deze weg stond er weer erg veel wind, maar dit keer hadden wij hem in de rug. Daar had ik (!) dus dubbel plezier van.
Isabella Lake klinkt al romantisch, de weg er naar toe was dat ook al. Wederom door de bergen, maar nu met heel lieflijk begroeide hellingen. Voorzichtig geopende bloemknopjes, jonge scheuten aan de bomen versterkten het gevoel. Het is hier ook warm voor de tijd van het jaar.
Eenmaal bij de Campground aangekomen en ik me binnen ging melden, had ik het gevoel naast Dolly Parton te staan. Achter het huis verwachtte ik de beloofde Rosegarden. Ik weet nu ff niet meer of die beloofde rozentuin van haar was maar het erf waar wij een plekje mochten uitkiezen was zo mooi, landelijk, beiderzijds uitzicht op de bergen dat ik me in het hof van Eden waande. En dan te bedenken dat wij nog 7 mijl van het genoemde meer Isabella afzitten!
Vanmiddag was het hier doodstil, nu, 16.30 komt er wat verkeer langs en beginnen de vogeltjes een concert voor ons te geven. We hebben ons buiten genesteld en genieten lekker van de stilte en meegenomen leesvoer. Gelukkig begint het nu een beetje af te koelen, het zonnetje was toch wel erg warm. Ik heb inmiddels een aardig rood bolletje.
Zaken gaan ook gewoon door: vanmiddag belde Cruise America voorde 2e keer vandaag om de afspraak te verzetten van de voorruit. Nu weer een nieuwe afspraak gemaakt en we gaan morgen in Bakersfield er een nieuwe vooruit in laten zetten.
Ik heb heel de weg hier naartoe gescand op internet signaal maar niets gevonden. We zitten dan ook ver van de (stedelijk) bewoonde wereld. Op de campground hier is ook geen internet maar mocht even de pc van Dolly lenen om mail te checken en een mededeling op ons dagboek te plaatsen.
Morgen, woensdag is er ws. wel internet dus kan ik de berichten er weer opzetten en misschien ook de foto's. Dit zijn er heel wat inmiddels.
De natuur weet hier werkelijk niet van ophouden: nog maar net na ons vertrek, we zitten dan nog in Death Valley, gaven de bergen weer een show weg waar de honden geen brood van lusten. De mooiste kleurschakeringen, afgewisseld spitse toppen en spiegelgladde vlaktes en vandaag als toetje: besneeuwde bergtoppen. Dit is een heel vreemde ervaring als je bedenkt dat het hier in de schaduw zo'n 22 C is en dan “vlak bij” die witte toppen!
We reden langzaam door en stopten af en toe om haastige voorbijgangers voor te laten. Als er niemand achter je zit is het ook makkelijk stoppen om even een kiekje te nemen. Na zo'n 1,5 uur waren we Death Valley uit en kwam er even een einde aan rijden door de bergen.
Ten westen van Death Valley, waar wij de Valley verlaten hebben ligt een gebergte van noord naar zuid. Wij hebben de weg genomen langs deze bergen in zuidelijke richting op weg naar onze volgende bestemming: Weldon, vlakbij Isabella Lake CA. Gedurende deze weg stond er weer erg veel wind, maar dit keer hadden wij hem in de rug. Daar had ik (!) dus dubbel plezier van.
Isabella Lake klinkt al romantisch, de weg er naar toe was dat ook al. Wederom door de bergen, maar nu met heel lieflijk begroeide hellingen. Voorzichtig geopende bloemknopjes, jonge scheuten aan de bomen versterkten het gevoel. Het is hier ook warm voor de tijd van het jaar.
Eenmaal bij de Campground aangekomen en ik me binnen ging melden, had ik het gevoel naast Dolly Parton te staan. Achter het huis verwachtte ik de beloofde Rosegarden. Ik weet nu ff niet meer of die beloofde rozentuin van haar was maar het erf waar wij een plekje mochten uitkiezen was zo mooi, landelijk, beiderzijds uitzicht op de bergen dat ik me in het hof van Eden waande. En dan te bedenken dat wij nog 7 mijl van het genoemde meer Isabella afzitten!
Vanmiddag was het hier doodstil, nu, 16.30 komt er wat verkeer langs en beginnen de vogeltjes een concert voor ons te geven. We hebben ons buiten genesteld en genieten lekker van de stilte en meegenomen leesvoer. Gelukkig begint het nu een beetje af te koelen, het zonnetje was toch wel erg warm. Ik heb inmiddels een aardig rood bolletje.
Zaken gaan ook gewoon door: vanmiddag belde Cruise America voorde 2e keer vandaag om de afspraak te verzetten van de voorruit. Nu weer een nieuwe afspraak gemaakt en we gaan morgen in Bakersfield er een nieuwe vooruit in laten zetten.
Ik heb heel de weg hier naartoe gescand op internet signaal maar niets gevonden. We zitten dan ook ver van de (stedelijk) bewoonde wereld. Op de campground hier is ook geen internet maar mocht even de pc van Dolly lenen om mail te checken en een mededeling op ons dagboek te plaatsen.
Morgen, woensdag is er ws. wel internet dus kan ik de berichten er weer opzetten en misschien ook de foto's. Dit zijn er heel wat inmiddels.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
